Wat moet je doen?
Het is een soort kever uit de familie van de bladhaantjes ofwel de Chrysomelidae. De kevertjes zijn best mooie diertjes die zo’n 6-10mm lang worden, afhankelijk van het type. Meestal ongeveer zo groot als een lieveheersbeestje.
Er bestaan verschillende soorten wilgenhaantjes:
Wilgenhaantje: van ei tot larve tot kever
In de maanden mei en juni legt het wijfje tot zo’n 400 geelbruine eitjes. Die worden aan de onderkant van een blad in twee rijen in pakketjes van 5 tot 20 eitjes afgelegd. In de zomer worden er nieuwe eitjes afgelegd door de nieuwe generatie haantjes.
In juni-juli komen de larven uit, die zijn tot 10 mm lang. De larve heeft een zwarte kop, 3 paar zwarte poten en haar lichaam is wit tot grijsachtig met zwarte punten. Het achterlijf is in het midden gezwollen. Het zijn slakachtige en traag bewegende diertjes. De tweed generatie eet in de nazomer aan de bladeren en gaat dat in de herfst verpoppen om als volwassene te overwinteren.
De beide generatie verpoppen op of in de grond. Het volwassen insect is een klein kevertje, meestal niet groter dan 5 mm, en heeft een min of meer bol lichaam. Afhankelijk van de soort kan de kever verschillende kleuren hebben: bruin- of geelachtige, metaalblauw of –groen.
De levenscyclus van het wilgenhaantje
De volwassen kevers komen eind april uit hun overwinteringsplaatsen (schors van wilgen of hopen afgevallen bladeren) te voorschijn. Ze voeden zich tot eind mei met jong blad om daarna te paren. De vrouwtjes gaan dan in mei of juni hun eitjes leggen aan de onderkant van bladeren. Slechts enkele dagen tot 2 weken later komen de jonge larven al uit en beginnen te eten. Dat duurt zo ongeveer 2 weken toe een maand, dan zijn de larven volgroeid en kruipen zo omstreeks juli in de grond om te verpoppen. Er kunnen zich 2 generaties per jaar ontwikkelen; bij gunstige omstandigheden kan er zelfs een derde generatie ontstaan. De volwassen kevers gaan tegen eind augustus of september hun overwinteringsplaatsen weer opzoeken.
Welke schade richt het wilgenhaantje aan?
De larven geven de meeste schade. Ze eten de bladeren, bast en scheutpunten op. Ze gaan de bladeren skeletteren (d.i. het bladmoes wordt weggevreten waardoor alleen de nerven overblijven) en daarbij beginnen ze aan de onderzijde van het blad. Het blad zal hierdoor verdorren en roodbruin worden. De gevolgen hiervan zijn: bladverlies, de groei wordt geremd en er ontstaat vertakking van de scheuttoppen.
De volwassen kevers eten nemen meestal happen uit de bladrand. Het zijn dus vooral de larven die voor de grootste schade zorgen. Door 2 à 3 generaties per jaar kan er een ernstige plaag ontstaan en zal het herstel moeilijk zijn. De planten kunnen jaar na jaar verzwakken en worden zo vatbaar voor andere plagen of ziektes.
Hoe bestrijd je het wilgenhaantje?
Allereerst, ik ben geen voorstander van het chemisch bestrijden van deze kever. Verder dan het eten van de bladeren doet de larve van de kever geen schade en de meeste planten herstellen hiervan. Enkel bij herhalende vraat, meerdere keren per jaar, kan je overwegen om in te grijpen. Meestal is het probleem van voorbijgaande aard. Omdat de planten waar deze haantjes zich thuis voelen meestal snelgroeiende planten zijn, is het niet nodig om te behandelen of bespuiten.
De beste tijd om te behandelen is bij het uitkomen van de larven zo rond juni-juli. Daarvoor kan je best een klassieke insecticide van natuurlijke oorsprong (pas op! er zijn chemische varianten!). Door een eerste generatie te onderdrukken voorkom je een explosieve ontwikkeling van een tweede of zelfs een derde generatie.